اکثر این مادران به علت تجربه مشکلات جسمی به دنبال عوارض بارداری و زایمان، از عدم توانایی خود در انجام وظایف مادری احساس گناه دارند و یا فکر میکنند که برای نوزاد خود کمکاری کردهاند. در اغلب اوقات بستر ارتباط بین مادر و نوزاد با توجه به شرایط جسمی نامساعد فراهم نبوده و امکان تحقق حس مادری از آنها سلب میشود.
رفع نیاز همه مادران برای مادری کردن و رسیدن به آرامش ذهنی ضروری است. رنج مادر شدن بدون مادری کردن به علت عوارض جسمی روانی ایجاد شده، منجر به آزار ذهنی و روانی مادران میشود. به عنوان مثال برخی از مادران از اینکه فرزندانشان توسط افراد دیگری رشد و پرورش یابند، ناراحت هستند. گاها مادران مدتهای طولانی از فرزند خود دور بوده و مادر بودن را آنطور که انتظار دارند، تجربه نمیکنند.